Staan en opvallen
“Staan en opvallen”. Wat een prachtig thema heeft de Week van de Opvoeding dit jaar. Een mooie variant op ons aller bekende “vallen en opstaan”.
Vallen en opstaan
Door vallen en opstaan leert een kind allerlei vaardigheden. Iets lukt niet, je probeert het nog een keer en dan komt er een moment dat je iets beheerst! Of het nou leren lopen is, fietsen, veters strikken of leren omgaan met teleurstellingen. Het zijn allemaal vaardigheden die je “al doende” leert en dus middels vallen en opstaan. Dat geldt voor het kind, maar geldt ook voor ouders in de opvoeding. Opvoeden is ook “trial and error” en zo ontdek je wat het beste past bij jouw kind. Niemand kan je precies vertellen “hoe het moet”. Wat voor het ene kind werkt, werkt voor het andere kind niet. Het is maatwerk wat je middels “vallen en opstaan” ontdekt.
Staan en opvallen
In de huidige tijd lijkt veel maakbaar. Het gevoel van maakbaarheid legt de lat wel heel hoog, zowel bij onze kinderen als bij onszelf als ouders. Maar de wereld is niet maakbaar.
Als orthopedagoog vertel ik ouders altijd dat het hun taak is hun kind te leren functioneren in deze maatschappij. Het gaat erom dat je kunt blijven “staan”.
In “staan en opvallen” zit ook veerkracht. Hoe leer je een kind mee te bewegen met wat er vanuit de omgeving wordt verwacht? En hoe blijf je ook staan en blijf je dus jezelf? Hoe mooi is het dat je als ouder je kind kunt leren om hierin een goede balans te vinden?
Opvallen, opkomen voor jezelf, blijven staan in een hectische wereld waarin er veel op je afkomt. En dat kan niet als de lat alleen maar hoog ligt. Niet alles hoeft goed te gaan. We zijn geen modelouders en onze kinderen geen modelkinderen. Fouten maken mag. Fouten maken is zelfs goed. Dáár leer je van!
Sorry
Durf als ouders dus ook los te laten, laat je kind maar fouten maken. Hierdoor leert een kind omgaan met allerlei emoties, leert het door te zetten, opnieuw te proberen, te verbeteren. Allemaal vaardigheden die een kind nodig heeft om te kunnen “staan” in deze wereld en in die wereld “op te vallen”. En sta het jezelf ook toe als ouder. Je faalt niet. Je laat zien dat jij ook maar een mens bent en je leeft je kind als het ware voor hoe je omgaat met zulke situaties, bijvoorbeeld door “sorry” te zeggen, door uit te leggen dat vandaag niet je beste dag is, door te laten zien dat je toch doorzet …….
Ouders zijn ook maar mensen en die hebben ook om te gaan met teleurstellingen, met vermoeidheid, etc. Wat een prachtige les voor kinderen.
Wees er voor je kind. Leg je telefoon af en toe aan de kant. Laat je werk of je huishouden even liggen. Dat komt wel. Wees er voor je kind. Er zíjn is belangrijk. Praat met elkaar, luister naar elkaar. In dat “echte” contact zitten zoveel levenslessen. Even in het hier en nu, de focus op dat moment. Dát zijn de waardevolle momenten.